Σαν σήμερα, στις 21 Οκτωβρίου 1917, γεννήθηκε ο ιδιοφυής τρομπετίστας Ντίζι Γκιλέσπι. Ήταν ένας από τους δύο πρωτοπόρους της μπίμποπ τζαζ, μαζί με...
Ο Μπομπ Ντίλαν κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2016, όπως ανακοίνωσε η Σουηδική Ακαδημία.

Ο Αμερικανός καλλιτέχνης τιμάται για...
Ανεργία και άνεργος... Οι δύο λέξεις που αναφέρονται συχνότερα όλων στο λεξιλόγιο μας. Ρωτάς ή και σε ρωτούν «Τι δουλειά κάνεις;» και γελάς... Δουλειά..?! Τι είναι αυτό... Κάτι σαν τη Σοφίτσα τη Λόρεν που ρωτούσε με τον Μαρούδα «Τι ειν αυτό που το λένε αγάπη» και μετά γελάς και απαντάς «Άνεργος είμαι». Άνεργος και ουχί άεργος...
Ως μακροχρόνια εγγεγραμμένη στην μέγιστη αυτή κατηγορία έχω να βεβαιώσω ότι δεν υπάρχει χειρότερο. Από που να το πιάσω... Ε ας το πιάσω κι εγώ από την αρχή...
Ξυπνάς το πρωί. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι θα κάνεις σήμερα... Πίνεις καφέ, coca cola light, χυμό κάνεις κι ένα τσιγάρο, μετά κάνεις ένα μπάνιο... Ανοίγεις την τηλεόραση μπας και ακούσεις τίποτα. Παράλληλα ανοίγεις και τον υπολογιστή σου, ή μάλλον όχι τον υπολογιστή, το Facebook ανοίγεις να δεις αν είναι κανένας φίλος διαθέσιμος μπας και κανονίσεις τίποτα. Μετά κάνεις και κανά τηλέφωνο στην οικογένεια για να δώσεις σημεία ζωής. Ακούς μουσική και μ' αυτά και μ' αυτά η ώρα έχει περάσει.
Πεινάς. Άνθρωπος είσαι. Θα φας. Θα φας; Ε... αν δεν βαριέσαι να μαγειρέψεις θα φας, διαφορετικά θα πάρεις κάτι απ' έξω. Στατικότητα και μουργέλα σε διακατέχουν. Μετά αποφασίζεις να πας καμιά βόλτα. Να δεις και λίγο κόσμο. Να ξεσκάσεις βρε αδερφέ γιατί «κακό πράμα το σπίτι». Η κλεισούρα δεν βοηθάει σε καμία περίπτωση. Και κάπως έτσι περνάει η μέρα...
Ο άνεργος όμως αναπτύσσει άλλη φιλοσοφία. Καθώς υπάρχουν πολλά είδη ανέργων.

Ο άνεργος από άποψη: Τον αναγνωρίζεις εύκολα. Είναι cool, έχει προφανώς κινητό τελευταίας τεχνολογίας, έχει σπουδάσει σε ΑΕΙ, έχει το ύφος «είμαι πολύ καλός για την Ελλάδα» και συνήθως φοράει Rayban. Είναι ο τύπος που φοράει μάρκες, πίνει εσπρεσάκι στην πιο χάι καφετέρια ενώ αγαπημένη του φράση είναι «Κρίμα στα πτυχία. Να δουλεύω για 300€»? Ξεφτάιλα Λεονάιντα...

Ο cool άνεργος: Αυτός πάλι είναι ο καλόβολος. Σου λέει τα βιογραφικά μου τα στειλα, μπάρμπα στην Κορώνη, Μεθώνη δεν έχω... Τι να κάνω; Ευτυχώς υπάρχει και η μάνα - γιαγιά - θεία και τα αρσενικά τους. Όνειρο του να μπει στο Δημόσιο για τη σιγουριά. Έλα όμως που δεν είχε τον κατάλληλο υπουργό γιατί για ΑΣΕΠ ούτε λόγος...

Ο άνεργος που «τον έχει τον τρόπο» του: Μάλλον σπάνια κατηγορία αλλά υπάρχει. Πρόκειται για τον τυπάκο που ντάξ μωρέ λεφτά έχουμε γιατί να πιεζόμαστε. Σπούδασε μάλλον στο Derree και αποφάσισε ότι θέλει ένα διάλειμμα πριν πιάσει δουλειά. Γιατί δουλειά υπάρχει. Στην επιχείρηση του μπαμπά, του θείου, του φίλου... Κάποιος θα βρεθεί... Αγαπάει το μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις. Είναι άσος σ' αυτό. Δεν τον πιάνει κανείς. Κυκλοφορεί με 20-50€ την ημέρα στα αγαπημένα του στέκια Κηφισιά, Κολωνάκι άντε και καμία Αγία Παρασκευή...

Ο αισιόδοξος: Λατρεμένη κατηγορία... το καταλαβαίνεις... Εδώ λοιπόν το «με το χαμόγελο στα χείλη παν οι φαντάροι μας μπροστά» βρίσκει άψογη εφαρμογή. Είναι χαλαρός, δεν αγχώνεται και απολαμβάνει. Ε ναι τώρα... Πιστεύει ακράδαντα ότι δουλειά θα προκύψει. Δεν θα τη βρει. Αντίθετα θα τον βρει εκείνη. Γιατί της είναι απαραίτητος. E πως αλλιώς...

Ο φιλόσοφος: Εδώ είμαστε... Ωραίος τύπος.. Συχνάζει στα καφέ κυρίως Εξάρχεια. Καπνίζει στριφτό γιατί ξέρει τι γίνεται στην πραγματικότητα. Ακούει ψαγμένη ελληνική μουσική και έχει αναπτύξει ολόκληρες θεωρίες γύρω από το φαινόμενο... Συνήθως αριστερός και όχι αριστεριστής στηρίζει τις απόψεις του στον Μαρξ ή στον Έγκελς ενώ χρησιμοποιεί και τη θεωρία του ιστορικού ελατηρίου. Μπορείς να τον ακούς ώρες... Μιλάει για την ανεργία σαν την παρατηρεί ως παντογνώστης αφηγητής και όχι ως βιωματική εμπειρία... Θα καταλήξει ενδεχομένως σε ένα συμπεράσμα «Η ανεργία είναι το πιο κουραστικό επάγγελμα» εκτός αν το έχει απομυθοποιήσει εντελώς θεωρώντας τελικά ότι η δουλειά του είναι να παρατηρεί το φαινόμενο (οι παρατηρητές φιλόσοφοι συνήθως παίρνουν επίδομα).

Ο αγχωμένος: Αυτή είναι η πιο σοβαρή κατηγορία. Τύποι που τρέχουν με βιογραφικά στο χέρι δεξιά κι αριστερά προσπαθώντας για την πρόσληψη. Ο αγχωμένος άνεργος είναι μόνιμα σε μια τσίτα, συνήθως έχει οικονομικά θέματα δικά του ή βοηθάει την οικογένειά του και μπορεί να κάνει οτιδήποτε αρκεί να πάρει το μεροκάματο. Συζητάει το πρόβλημα του, κλαίει και προσπαθεί να βγάλει άκρη. Συχνάζει στα σπίτια φίλων γιατί «η τσέπη άδεια πάντοτε μα η καρδιά γεμάτη» και προσπαθεί να την παλέψει...

Δυστυχώς η ανεργία δεν παλεύεται. Ιδίως αν είσαι ενεργητικός άνθρωπος. Σε τελειώνει. Δεν έχει σημασία αν το περιβάλλον σου μπορεί να σε στηρίξει. Το θέμα είναι ότι εσύ δεν αισθάνεσαι καλά με σένα. Είναι ξεφτίλα να είσαι σε παραγωγική ηλικία και να στηρίζεσαι σε γιαγιάδες, θείες, αδέρφια... Δεν το κάνεις. Κι αν το κάνεις μετά αρχίζει η αϋπνία, γιατί πρέπει να τα επιστρέψεις... Δεν στο ζητούν... Μόνος σου το θες. Αν δεν έχεις υπάρξει άνεργος είναι εύκολο να τον στοχοποιήσεις. Αλλά δε βαριέσαι... Όπως έλεγαν και οι «Τρεις Αδελφές» του Αντωνάκη του Τσέχοφ, «Στη Μόσχα αδελφές μου στη Μόσχα»... Που ξέρεις... Αααα... Μην ξεχάσω... Ποτέ μην πεις σε άνεργο τη λέξη «υπομονή»... Δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει... Άλλωστε όπως λέει και μια πολύ καλή φίλη «με την υπομονή μόνο η Βουγιουκλάκη έκανε καριέρα»...


Πηγή: okosmostisannas.blogspot.gr
Powered by Blogger.